പകൽ മായുമ്പോൾ

പകൽ മായുമ്പോൾ 

വിരലിനോളമായി തീരും ചുവർചിത്രവും 

തൊടിയിൽ മധുനുകരുന്നൊരു കരിവണ്ടും 

പുഴയിലെപ്പഴന്തോണിമെല്ലെയിളകിയും

നിഴൽ അനക്കം ഓളത്തിലലിയുന്നതും 

കതിരോനൊളിക്കുവാൻ കുങ്കുമംതേച്ചതും 

കണ്ടു പേടിച്ച മിഴികളുമായല്ലോ 

പകൽ പതിവായി  യാത്രപോകുന്നത് !

വഴിയിലെങ്ങോ തളർന്ന മുക്കുറ്റിതൻ 

തോഴനാം അർക്കകിരണബാഹുക്കൾ  

തടവി നാണിക്കും നാലുമണിപൂക്കളും 

കരയാതെ കാർകൂന്തലഴിച്ചിട്ടരികത്ത് 

കരളുവെന്തുലയൂതും ശിശിരമേഘങ്ങളും 

വെറുതേയീ ചുണ്ടിൽ അടയാളമായിട്ടൊര- 

ധര ചുംബനം തന്നോ പിരിയുമീ നേരത്ത് !   

ഹൃദയതന്ത്രികൾ മീട്ടുന്ന രാഗങ്ങൾ 

സിരകളിൽ തിരയുന്നതല്ലോ അനുരാഗം

പിളർന്നമാറിലും ചുരന്നു പാൽപ്പുഴ

പിടഞ്ഞുതളർന്നുതേങ്ങുന്നൊരമ്മയിൽ    

പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ പതിഞ്ഞ നോട്ടങ്ങൾ

ഉറവയിൽ നിന്നിറ്റ കദന കാരുണ്യവും

തിരികെ നൽകുന്നു വെറുതേ പോകണ്ടല്ലോ !

ഉരുണ്ടുരുണ്ടനാദി കാലമായ് തിരിയുന്നു

വിരണ്ടു നിന്നില്ല ഇരുളിലെങ്ങുമേ   

നരകവിനോദങ്ങൾ നടനമാടുവാൻ